Podobnie jak w alkanach właściwości fizyczne alkenów zależą od liczby atomów węgla w cząsteczce. Pierwsze człony szeregu homologicznego C2 – C4 są gazami, C5 – C10 cieczami, a wyższe ciałami stałymi. Ponieważ cząsteczki alkenów są niepolarne, węglowodory te nie rozpuszczają się w wodzie ani w rozpuszczalnikach polarnych. Temperatury topnienia i wrzenia alkenów są niższe od odpowiednich im węglowodorów nasyconych. Na przykład temperatura topnienia etenu wynosi -169°C, a temperatura wrzenia -104°C.
Najczęstszą reakcją alkenów jest addycja cząsteczki substratu nieorganicznego np. H2O, HCl, Cl2 do atomów węgla tworzących wiązanie podwójne, w wyniku czego powstaje cząsteczka z wiązaniem pojedynczym. Przykłady reakcji addycji to:
- reakcja przyłączenia bromu w wyniku której powstają bezbarwne organiczne bromopochodne, w związku z czym mówi się, że alkeny odbarwiają wodę bromową. Reakcję tę stosuje się często w celu wykazania obecności wiązania podwójnego w cząsteczce związku organicznego.
- addycja wody w wyniku której powstaje alkohol. Do jej przebiegu wymagana jest obecność kwasu jako katalizatora.
- addycja chlorowcowodorów, np. HCl
- reakcja uwodornienia czyli przyłączenia wodoru prowadząca do przekształcenia alkenu w alkan. Reakcja ta wymaga obecności katalizatora (najczęściej rozdrobnionego niklu lub platyny) i przebiega zazwyczaj pod zwiększonym ciśnieniem.
W odpowiednich warunkach ciśnienia i temperatury cząsteczki alkenu mogą reagować ze sobą tworząc długie łańcuchy zawierające tylko wiązania pojedyncze. Taka reakcja nosi nazwę polimeryzacji a utworzony w niej produkt – polimeru. Przykładem może być reakcja polimeryzacji etylenu w wyniku której powstaje polietylen:
Reakcja polimeryzacji jest bardzo ważną reakcją, ponieważ niektóre alkeny tworzą polimery o bardzo dużym znaczeniu praktycznym.
Właściwości alkenów Wasze opinie