Wzór na liczbę Reynoldsa ma postać:
\(Re=\cfrac{ud_z\rho}{\eta}\)
\(Re=\cfrac{ud_z\rho}{\eta}\)
gdzie:
\(Re\) - liczba Reynoldsa \([-]\),
\(u\) - prędkość liniowa \([\frac{m}{s}]\),
\(d_z\) - średnica zastępcza \([m]\),
\(\rho\) - gęstość \([\cfrac{kg}{m^3}]\),
\(\eta\) - lepkość \([\cfrac{kg}{m\cdot s}]\).
Gdy:
\(Re<2100\) - ruch laminarny,
\(Re>2300\) - ruch burzliwy.
\(Re\) - liczba Reynoldsa \([-]\),
\(u\) - prędkość liniowa \([\frac{m}{s}]\),
\(d_z\) - średnica zastępcza \([m]\),
\(\rho\) - gęstość \([\cfrac{kg}{m^3}]\),
\(\eta\) - lepkość \([\cfrac{kg}{m\cdot s}]\).
Gdy:
\(Re<2100\) - ruch laminarny,
\(Re>2300\) - ruch burzliwy.
Wzór na liczbę Reynoldsa - jak stosować w praktyce?