Nefron – podstawowa jednostka funkcjonalno-strukturalna nerki. Składa się z dwóch zasadniczych części: ciałka nerkowego (kłębuszek nerkowy + torebka kłębuszka) oraz kanalika nerkowego. Nerka człowieka składa się z około miliona nefronów, ale ich liczba spada wraz z wiekiem i ewentualnymi uszkodzeniami. Ciałko nerkowe zbudowane jest z kłębuszka nerkowego i otaczającej go torebki Bowmana. Tu dochodzi do filtracji kłębuszkowej, powstaje mocz pierwotny (100-200 L na dobę). Kanalik na całej swojej długości, zbudowany jest z nabłonka jednowarstwowego zwanego brukowym, który transportuje jony i związki organiczne. W kanaliku dochodzi do wytworzenia moczu ostatecznego (co następuje przez proces resorpcji i sekrecji – wchłaniania wody i jonów soli). Moczu ostatecznego dobowo powstaje około 1,5 L. Kanalik nerkowy ma 3 charakterystyczne odcinki.
Kanalik kręty I rzędu (bliższy; kręty proksymalny) – powstał ze zwężenia torebki; dochodzi tu do resorpcji zwrotnej obowiązkowej oraz sekrecji kanalikowej. Do krwi powraca woda, jony oraz związki organiczne jak choćby glukoza, natomiast do światła kanalika wydzielane są niektóre substancje takie jak kwas moczowy.
Pętla nefronu (pętla Henlego) – składa się z ramienia zstępującego i wstępującego (które w odróżnieniu od kanalika bliższego i dalszego znajdują się w części rdzeniowej nerki). Nabłonek ramienia zstępującego jest przepuszczalny dla wody, natomiast wstępujący dla jonów soli (czynnie resorbuje jony i biernie mocznik). Tu zagęszczany jest mocz, by nie tracić z moczem niepotrzebnie wody.
Kanalik kręty II rzędu (dalszy; kanalik dystalny) – to ostatnia część nefronu, w której dochodzi do resorpcji zwrotnej fakultatywnej, w wyniku czego powstaje mocz ostateczny (około 1,5 litra na dobę). Kanalik dystalny uchodzi do większego kanału zbiorczego. Ten dostarcza mocz do miedniczki nerkowej, z której wychodzi moczowód.
Budowa nefronu i powstawanie moczu Wasze opinie