Zarodnie (sporangia) roślin nagonasiennych zlokalizowane są na liściach zarodnionośnych (sporofilach) zebranych w kłosy zarodnionośne, czyli szyszki. Nagonasienne wytwarzają dwa rodzaje sporofili – mikrosporofile oraz makrosporofile.
Mikrosporofile nazywane pręcikami posiadają po dwa mikrosporangia (worki pyłkowe), w których wytwarzane są mikrospory tj. ziarna pyłku. W ziarnach pyłku dochodzi do rozwoju haploidalnego gametofitu męskiego (przedrośla), zbudowanego z małych i szybko zamierających komórek przedroślowych oraz jednej komórki generatywnej i jednej komórki wegetatywnej. Ziarna pyłku wyposażone są dodatkowo w dwie puste komory powietrzne, które umożliwiają przenoszenie go przez wiatr.
Makrosporangia wytwarzają po cztery haploidalne makrospory. Trzy z nich szybko zamierają, a czwarta rozwija się w wielokomórkowy gametofit żeński, nazywany u nagonasiennych bielmem pierwotnym. Dojrzałe bielmo całkowicie wypełnia makrosporangium i wytwarza dwie rodnie z pojedynczymi komórkami jajowymi. Osłonka makrosporangium, którą otoczone jest bielmo, posiada tzw. okienko, przez które ziarna pyłku mogą dostać się do komórek jajowych — jest to proces zapylenia.
W momencie trafienia ziarna pyłku na okienko komórka wegetatywna gametofitu męskiego wytwarza łagiewkę pyłkową, za pośrednictwem której komórka generatywna może przemieścić się do jednej z komórek jajowych. Podczas tej drogi, komórka generatywna dzieli się na dwie komórki plemnikowe i tylko jedna z nich bierze udział w zapłodnieniu. W wyniku połączenia dwóch komórek rozrodczych powstaje diploidalny zarodek otoczony łupiną nasienną, z którego po dojrzeniu i w sprzyjających warunkach środowiska może rozwinąć się dojrzały organizm. Cykl rozrodczy nagonasiennych może trwać nawet kilka lat.
Cykl rozwojowy nagonasiennych Wasze opinie