Pierścienice należą do zwierząt bezkręgowych o wydłużonym ciele złożonym – ich nazwa pochodzi od charakterystycznych pierścieni (metamerów), z których zbudowane są ich ciała. Najczęściej spotkać je można w wodach morskich i śródlądowych, a także w glebie i ściółce. Występują wśród nich formy wolno żyjące, pasożytnicze i komensalne. Mogą być saprofagami, filtratorami, a jeszcze inne drapieżnikami. Biorą udział w użyźnianiu gleb i krążeniu materii – wiele z nich żywi się szczątkami organicznymi. Mają duże zdolności regeneracyjne. Nie mają dużego znaczenia gospodarczego, ale niektóre wyrządzają szkody, np. w hodowli ryb.
Pierścienice budowa
Układ pokarmowy pierścienic ma postać przewodu – zaczyna się otworem gębowym, a kończy się odbytowym. Składa się z odcinków: przedniego (w jego skład wchodzi otwór gębowy, umięśniona i przesuwająca pokarm gardziel, mogą występować "ząbki" u form drapieżnych, rura przełyku, czasami rozszerzająca się w żołądek), środkowego i tylnego.
Pierścienice nie posiadają wyodrębnionego układu oddechowego. Wymiana gazowa zachodzi całą powierzchnią ciała, ale u niektórych wieloszczetów na parapodiach wykształciły się nieskomplikowane wyrostki skrzelowe.
Układ krążenia, u większości pierścienic zamknięty, składa się z dwóch podłużnych naczyń: grzbietowego, który tłoczy krew do przodu i brzusznego – w którym krew płynie do tyłu. Oba te naczynia są połączone ze sobą za pomocą naczyń okrężnych (przednia część ciała) oraz serii mniejszych naczyń. U większości gatunków brak jego serca – rolę pompy przejmują tu naczynia posiadające zdolność do pompowania. Płynem krążącym u pierścienic jest hemolimfa, która przeważnie jest barwna – zielona, różowa, czerwona, a nawet żółta. Układ krążenia pełni u tych prostych zwierząt tradycyjną rolę — ma za zadanie transport substancji między segmentami oraz usuwanie metabolitów do układu wydalniczego.
Układ wydalniczy u wszystkich pierścienic zbudowany jest z nefrydiów i nazywany jest metanefrydialnym. Dobrze usuwają zbędne produkty przemiany materii i pomaga w osmoregulacji. Jak cała pierścienica ma metameryczną budowę — w każdym segmencie jest para orzęsionych lejków, które otwierają się do jamy ciała i wychwytują metabolity.
Układ nerwowy pierścienic oddzielony od powłok ciała i przypomina budową układ występujący u obleńców – ma układ typu drabinkowego. Budują go parzyste zwoje międzygardzielowe i odchodzące od nich obrączki okołogardzielowe łączące je ze zwojami podgardzielowymi.
Niektóre pierścienice są rozdzielnopłciowe – do zapłodnienia dochodzi zewnętrznie, a rozwój jest złożony (ze stadium larwalnym). Nie występuje u nich zjawisko dymorfizmu płciowego (z wyjątkiem kilku gatunków). Skąposzczety i pijawki są zazwyczaj hermafrodytami – zaobserwować u nich można zaplemnienie i zapłodnienie krzyżowe, a rozwój jest prosty (brak stadium larwalnego).
Pierścienice Wasze opinie