Pierwszymi roślinami lądowymi były ryniofity. Pojawiły się prawdopodobnie w erze paleozoiczne i wyewoluowały z glonów ramienicowych. Ryniofity cechowały się prostą budową, na którą składał się rozgałęziony pęd oraz prymitywny system korzeniowy. Teoria telomowa mówi, że współcześnie znane organy roślinne takie jak liście czy kwiaty powstały przez modyfikacje rozgałęzień pędów ryniofitów tzw. telomów.
Rośliny musiały wykształcić szereg adaptacji, umożliwiających im zasiedlenie terenów lądowych. Główną przeszkodą był ograniczony dostęp do wody, z tego względu rośliny rozwinęły rozbudowany system korzeniowy, sieć tkanek przewodzących oraz okryły swoje nadziemne części nieprzepuszczalną dla wody tkanką okrywającą. Tkanka okrywająca uodporniła również rośliny na duże wahania temperatur. Koleją przeszkodą była mniejsza zawartość dwutlenku węgla w powietrzu niż w wodzie, który to jest głównym źródłem węgla dla roślin. Z tego powodu rośliny wykształciły aparaty szparkowe oraz przestwory międzykomórkowe umożliwiające pobieranie, oraz magazynowanie CO2. Co więcej, zdecydowanie mniejsza gęstość powietrza wymusiła na roślinach wykształcenie tkanek wzmacniających, które przeciwstawiałyby się sile ciążenia, która w wodzie była rekompensowana do pewnego stopnia siłą wyporu.
Przystosowanie roślin do życia na lądzie Wasze opinie