Badania, które lekarz może zlecić podczas formułowania diagnozy w chorobach układu krążenia można podzielić na nieinwazyjne (Holter EKG, Holter ciśnieniowy, próby wysiłkowe, EKG, echo serca) i inwazyjne (koronarografia, cewnikowanie serca, scyntygrafia).
Jednym z podstawowych badań jest pomiar ciśnienia tętniczego. Zasady profilaktyki chorób układu krążenia zalecają, aby każda zdrowa osoba przynajmniej raz w roku dokonała pomiaru ciśnienia tętniczego. Urządzeniem stosowanym do pomiaru jest sfigmomanometr (w metodzie osłuchowej) lub coraz częściej stosowany aparat automatyczny – istotne jest, by był prawidłowo skalibrowany i posiadał certyfikat. Wynik badania odczytywany jest na skali, tarczy bądź ekranie urządzenia: jest to wartość ciśnienia, które wywiera krew na ścianę naczyń tętniczych w czasie skurczu i rozkurczu. Tradycyjnie w podręcznikach wynoszą one odpowiednio <120 i <80 dla ciśnienia skurczowego i rozkurczowego. Prawidłowe ciśnienie skurczowe zawiera się w przedziale od 120 do 129 mmHg, natomiast rozkurczowe od 80 do 84 mmHg. Ciśnienie skurczowe od 130 do 139 mmHg i rozkurczowe od 85 do 89 mmHg określane jest jako ciśnienie wysokie prawidłowe. Wartości wynoszące co najmniej 140 mmHg w przypadku ciśnienia skurczowego i 90 mmHg w przypadku ciśnienia rozkurczowego wskazują na nadciśnienie, przy czym jego klasa jest tym większa, im większe są te wartości. Nadciśnienie nierozerwalnie związane jest z ryzykiem poważnych incydentów kardiologicznych jak na przykład zawał i wymaga leczenia u kardiologa. Warto podkreślić, że w populacji znacznie częściej występuje ono u osób otyłych, nieuprawiających sportu, a częstość rośnie wraz z wiekiem.
Angiografia — badanie radiologiczne naczyń krwionośnych, które odbywa się po wprowadzeniu do nich środka kontrastującego — dobrze ukazuje przebieg naczyń i ewentualne przeszkody w przepływie krwi.
Echokardiografia — inaczej USG serca; metoda badania serca wykorzystująca zjawisko odbicia ultradźwięków na granicy tkanek lub narządów o różnej gęstości; można w tej sposób zobrazować strukturę serca, np. zastawek.
Inne często spotykane w populacji choroby układu krążenia to:
Miażdżyca — związana z nieprawidłową dietą i częstsza wraz ze starzeniem społeczeństwa, polega na odkładaniu się otłuszczonych blaszek w naczyniach krwionośnych, sprzyja incydentom wieńcowym i udarom.
Niewydolność serca – dysproporcja między zapotrzebowaniem organizmu a wydolnością serca; może być związana z wrodzonymi schorzeniami jak kardiomiopatie, może też być konsekwencją zawału; znacznie zmniejsza tolerancję wysiłku i pogarsza komfort życia pacjenta.
Zawał serca — najczęściej spowodowany pęknięciem blaszki miażdżycowej, wymaga jak najszybszego leczenie — obecnie zwykle może być skutecznie leczony; najczęściej wykonywana jest wtedy koronarografia (cewnikowanie naczyń wieńcowych z użyciem RTG w celu usunięcia skrzepliny), rzadziej fibrynoliza (rozpuszczenie skrzepu).
Diagnostyka chorób układu krwionośnego Wasze opinie